Szacuje się, iż około 50% wszystkich urazów tkanek miękkich, w tym uszkodzeń więzadeł stawu kolanowego, dotyczy więzadła krzyżowego przedniego. Uraz występuje częściej u osób młodych, którzy są aktywni fizycznie [Matuszewska, Tomczak 2007]. Co roku w Polsce przeprowadza się około 3000 zabiegów rekonstrukcji ACL [Dziak 2002, Frańczuk i wsp. 2004]. W wyniku urazu aparatu więzadłowo-torebkowego dochodzi do powstania niestabilności stawu kolanowego, a w ostateczności do rozwoju wczesnych zmian zwyrodnieniowych stawu.
Dzięki postępowi medycyny ortopedycznej i rozwojowi technik chirurgicznych, wykorzystywanych podczas operacji artroskopowych stawu kolanowego, możliwe jest zapobieganie powstawaniu tych zmian.
Najczęstszym materiałem wykorzystywanym do przeszczepu autogennego jest 1/3 środkowa więzadła rzepki, ścięgno mięśnia półścięgnistego i smukłego. Prawidłowo wykonana operacja artroskopowa prowadzi do skrócenia czasu późniejszej rehabilitacji. Jak uważa Andrzejewski: „nie ma nowoczesnej chirurgii kolana, bez nowoczesnej rehabilitacji” [Andrzejewski 2004].
